Per un matin freg de febrièr de 1858 la Verge Maria apareguèt a la jove Maria Bernada Sobirósque fasiá de lenha. Sa familha èra de la paurilha la mai paura, e coma sabiá ges de francés, la « Dòna » li parlèt en sa lenga d’òc. Foguèt antau per las 18 aparicions. « Que soi èra Immaculada Concepcion » diguèt ela, en bon gascon pirenenc. 

Dempuèi sabèm que l’occitan se parla au Paradís çò qu’es un grand reconfòrt. Per aquò ges de contestacion possibla, lo Papa qu’es infalhible, en canonizar la Bernadeta, sacralizèt e certifiquèt las aparicions e la lenga. Pasmens dins tot aquò i a quicòm que tafura. La Maire de Dieu, res qu’aquò, prenguèt pena de venir sus tèrra e per quau vèire, una paurassa dins un endrech perdut. E li parla de longa sa lenga mespresada, un patés pels pòrcs. Cossí se fa que la Glèisa Santa aja pas vist qu’èra un ensenhament ? Qu’aquesta divina persona, la mai invocada e pregada de la religion, mostrava atau çò que caliá faire ? Coma se fa qu’aprèp l’Exemple vengut dau Cèu ajan pas causit d’èstre del costat del paurum e d’emplegar l’occitan pertot en país d’oc e dins sas escòlas ? De marridas lengas dison qu’es la pròva bela que la Glèisa i cresiá gaire a las aparicions e que trapèt atau un estèc per butar mai de devocion ninòia. Mas son de marridas lengas, segur.

                                    JOAN-LOIS BLENET – MIDI LIBRE